s’ayıklamalar… k’aralamalar
Sabri ÖzdemirbeşşŞ
“şimdi zamanım yok”
“sonra öpüşelim” derse dudaklarındaki k’an
dan !
danakan’dan kalan
mitoloji
ezer geçer şimdiyi;
be’tenimde aseton izleri…
four
saçlarında kızıl notalarım;
(mağara’
dan sarkan felsefe
aldırmıyor yanıtsız kalmalarıma),
us’ulca yazıyorum:
“yanıt almamak kadar acıdır
yanıtsız bırakmak da…”
bukaç’ıncıyanıtsızlığım
an(ah !)tarı ay’yaş bir portenin
“LA”ara lığında sıkışıp kaldığım
treS
gecenin kendi başınalığı
ay’artırılmış yıldız toplamaLArı
kutsanmış maestro çubukları
şiirini çizdim ş’aşkın
topla kalem uçlarımı,
bacakların
seSsiz ve bensiz öğrenmiş nasılsa
u(t/ s / z)anmayı…
deuX
vangogh buketi
tarkovsky sahnesi
sana hediyemdir
sarılarım ve sanrılarım
b’ekle geceyi…
ein
Şef !
Üflediğin senfoni
Hangi gecede
Duraksız arındırır
Dokunun sıvısını
Doğuşunu gecenin
Ve dokunuşunu
Islak bir elin
Şef;
Bu kaçıncı aŞk yönettiğin ?..
zer0
şiirimdir n0t edişlerim…