Hiç düşünmemiştim . Meğer ki sözcükler de merhameti, aşkı ve kendini bir şiirde unutup savaşa gider , en öldürücü silah olurmuş. .

Bunu HARBE GİDEN KELİME'YE SİTEM* 'li şairden öğrendim.

Kelimeler nereye gidiyorsunuz böyle, savaşa mı,

maviydiniz , kırmızıydınız, beyazdınız, mordunuz, yeşildiniz,

şimdi kahverengiler, griler, siyahlar,hakiler içinde

hiç bilmediğiniz dillere gidiyorsunuz, çekirge sürüsünden harf ordusu,

karınca katarından şiir alayı, cümle mangası, hiç düşmediğiniz

çöllere gidiyorsunuz , ''harbe giden mektepli '' gibi,

üstelik sizi arkadaşı gibi, treni gibi,

kedisi gibi seven çocukların gözü önünde ,

Yaşarlarsa eğer sizi bir daha hiç mırıldanmayacaklar belki

aşık olurlarsa yazmayacaklar sevdiklerine bir harfinizi

sizden bir mektup beklemeyecekler,

Tanrı'ya sizinle dua etmeyecekler,

gözyaşı dökmeyecekler yağmur gibi kelimelerle,

bir harfin bile gölgesine kıvrılıp uyumayacaklar ikindiyi...

Çünkü önce siz yazıldınız savaşa, silahlardan önce

askerlerden önce kelimeleri gönderiyorlar artık

' düşman'ın üstüne

ve ne tuhaf güle oynaya, yaza sızıla

savaşa gidiyor kelimeler de

*Haydar Ergülen şiiri

Bayram uzun yollardı benim için...Yıllar yılı,uzaklara otobüs dolusu sevinçlerle,düşlerle taşındığım..Şimdi her şey çok 'yakın' bir ''uzaklık''..Varılacak merkez yok..Sevinç,bir kitap arasında unuttuğum.Üstünde mavi,taşralı bir çiçek.Gönderileni meçhul solgun bir tebrik kartı gibi.Onu bir türküyle pullayıp boşluğa yolluyorum.