bir İstanbul kartı olsun cebimde

umut tenime vapurlar yanaşsın

yanım boş olsun, sen de gelirsin diye

akşama dem vurmuşsa güzelliği, uykusu gelir ya bu şehrin

süzülürüm gölgelere, göremezler

saklarım çıplak çaresizliklerimin

mide boşluğunda yaşanan

asit istilasını

mavi hayallerim akar kağıttan gemilerimle

martılarla dalaşır, serçelerle ağlaşırım

bir sanatçı yakalar karemi, teneke çatımın altında

çeker hüzünlü kirli bakışlarımı

şiiri olurum tükenmez bir kalemin

geri dönüşüm kutusunda geceleyin

yarını yarınlardan dilenip, açarım safran gibi

boyarım evreni kendim

ama hala kıskanırlar beni, benim yeryüzümden           

Beklerim

Çekip gideli dalgaların

Rengi solgun

Ne ahlar aldınız boğarken içimdeki çocuğun.

Gün çökse dizlerineuyansam yeni güne

Hala beni özler yakamozlar

Sandalım olsan benim, yoldaşım

Aşk tutulur düz çizerim yerküreyi

Ne şehirler aklıma gelir ne de kaldırımlar

Bir kasımpatı bir hanımeli yeter bana mehtaplı gecelerde

Ufku gözlerine çizerim mavi kalemimle

Öksüz bırakılmış martılara yakamoz atarım

Hala beklerim içimdeki çocuğu,bana gökkuşağı alacak